ในทางกลับกัน หากตอนเช้าและตอนเย็นน้ำหนักต่างกันมาก ให้ระวังนะครับ อาจจะต้องปรับเปลี่ยนวิถีการดำเนินชีวิตบางอย่าง แล้วถึงจะกลับมาผอมได้อีกครั้ง (อย่างภาพนี้คือตอนเช้าชั่งได้ 50 kg และตอนเย็นชั่งได้ 52 kg จะต่างกันประมาณนึง)
หากตอนเช้าและเย็นน้ำหนักไม่ค่อยต่างกันมาก ก็มีโอกาสผอมลงได้ (อย่างในรูปนี้ตอนเช้าชั่งได้ 50.0 kg และตอนเย็นชั่งได้ 50.3 kg) อันนี้ถือว่าโอเคเลยนะ
นั่งดูรายการทีวีญี่ปุ่น คุณหมอ Asahara ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการลดน้ำหนักและแนะนำคนไข้จนประสบความสำเร็จมามากกว่า 3,000 คนในญี่ปุ่น เค้าบอกว่าเคล็ดลับอย่างหนึ่งที่จะช่วยให้เราลดน้ำหนักได้ คือ “ให้ขึ้นชั่งน้ำหนักวันละ 2 ครั้ง ตอนเช้าและเย็น”
ภาพซ้ายสำหรับลง instagram ภาพขวาสำหรับลง twitter 🤣🤣🤣 twitter.com/kokonananya/st…
เราชอบเมาท์เรื่องอะไร ทายใจจากรูปปากที่เห็นแล้วรู้สึกชอบ . ให้เพื่อนๆ เลือกนะครับว่าเห็นแล้วชอบรูปปากแบบไหนระหว่าง 1,2,3,4,5 หรือ 6 แล้ว reply มานะครับ ว่าชอบเบอร์ไหน แล้วเดี๋ยวครบสัก 100 rt ผมจะรีบมาเฉลย ตรงไม่ตรงต้องลองดูนะครับ ปล.ออกอากาศไปในรายการ Getsuyoukara Yofukashi
เรื่องราวของคุณยายวากามิยะ มาซาโกะ วัย 86 ปี คุณยายนักเขียนแอปฯ ชาวญี่ปุ่น อายุมากที่สุดในโลก อ่านเรื่องราวของคุณยายแล้วทำให้รู้สึกเลยว่า…อายุไม่เป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และโลกแห่งเทคโนโลยีช่วยให้คนมีความสุขจริงๆ:) มาอ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันครับ #สาระญี่ปุ่นกับคุณบูม
หลายวันหลังออกอากาศรายการสงสัยว่า ที่ร้านเป็นอย่างไรบ้างเลยเดินทางไปที่ร้าน เห็นป้ายร้านยังขนาดเท่าเดิม แต่ที่ประตูร้านมีติดป้ายเพิ่มว่า “รับแค่ลูกค้าจอง วันละ 2 คู่เท่านั้น เข้าร้านไปถาม คุณปู่บอกว่าลูกค้ามาเยอะมากหลังออกอากาศ และปฏิเสธยากกว่าเดิม เลยตัดสินใจรับจองเท่านั้น >o<
พอเหตุเป็นเช่นนี้ ทีมงานรายการเลยคิดห่วงว่า ถ้าเอาคุณปู่ไปออกอากาศ คนยิ่งรู้จักร้านคุณปู่มากขึ้น ลูกค้าจะยิ่งเยอะปู่จะลำบากหรือเปล่า.. คุณปู่ตอบว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวลดขนาดป้ายร้านให้เล็กลงอีก เอาให้เท่าไซส์นามบัตนละกัน 🤣🤣🤣 โถถถถถ คุณปู่
นี่คือเมนูเด็ดของร้านเป็นแกงกะหรี่สไตล์ยุโรปครับ ก่อนทานต้องราดซอสแกงกะหรี่ลงไปในเนื้อให้เยิ้มๆ ก่อน ทานคู่กับผักเคียง น่ากินมากๆ เลย คุณปู่บอกว่าอายุมากแล้ว พอนึกถึงอายุและเนื้อหางานที่ต้องทำ ก็คิดว่าวันนึงมีลูกค้าสัก 5-6 กำลังดี เลยลดขนาดป้ายร้านมันซะเลย!!
แอบเอ็นดูคุณปู่ร้านแกงกะหรี่ร้านนี้ คุณปู่อายุ 71 ปีแล้ว ทำร้านคนเดียว กลัวมีลูกค้าเยอะ เลยย่อขนาดป้ายร้านให้เล็กนิดเดียว มองเข้ามาแล้วไม่เห็นป้ายร้าน 🤣🤣🤣 คนจะได้ไม่เยอะเกินไป
เรื่องนี้ต้องขอบคุณสถานีข่าว FNN ที่สนใจและนำเสนอปัญหาเกี่ยวกับช้างไทยที่ตอนนี้กำลังประสบปัญหาตกงานเป็นจำนวนมาก ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดในปัจจุบัน ไม่ใช่แค่น้องช้าง แต่คนเลี้ยงช้างด้วยก็กำลังลำบากมากๆ เรื่องราวเป็นอย่างไรอ่านได้ในเธรดนี้ครับ #สาระญี่ปุ่นกับคุณบูม #ช้างตกงาน
ชอบความเป็น Soft Power ของอนิเมชั่นญี่ปุ่นมากๆ อย่างอันนี้เป็นภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่อง Josee' The Tiger And The Fish (เข้าโรงอยู่ตอนนี้) ตัวละครจะไปตามจุดต่างๆ ของเมืองโอซาก้าทั่วเมืองเลย เห็นแล้วรู้สึกว่า ถ้าได้ไปญี่ปุ่นอยากไปตามรอยบ้างอะ . ตัวละครเรื่องนี้ไปไหนบ้าง ไปดูกันครับ!
เห็นแวบแรกนึกว่า คฑาเซเลอร์มูน ☺️☺️☺️ twitter.com/_szuna/status/…
วันนี้อยากเล่าเรื่องราวดีๆ ที่ญี่ปุ่น เป็นเรื่องราวของร้านกินไม่อั้นร้านนึงที่จังหวัดกุมมะ เจ้าของร้านคือคุณยายฮัจจัง วัย 85 คุณยายยังแข็งแรงและแข็งขันในการทำอาหารเองทุกวัน มีสื่อเข้าไปสัมภาษณ์คุณยายหลายสื่อ ผมดูคุณยายให้สัมภาษณ์แล้วรู้สึกอบอุ่นมาก เลยอยากเอามาเล่าให้ทุกคนอ่าน
แล้วเขาก็บอกว่าอยากให้คุณลุงคุณป้าทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ . นี่คือทั้งหมดของเรื่องนี้ครับ ตอนแรกสุดยอมรับว่าแอบกลัวนิดหน่อย (เห็นโบกมือไกลๆ ก็แอบกลัว) แต่พอรายการพาไปเจอคุณลุงคุณป้าจริงๆ เข้าใจถึงที่มาที่ไปของการโบกมือแล้วยิ่งรู้สึกประทับใจในเรื่องนี้มากขึ้นครับ เพื่อนๆคิดว่าไงครับ
แม้ตอนนี้ยุยจังจะขึ้นชั้น ม.5 แล้ว (น้องบอกเขินเหมือนกันที่ลุงและป้ามาโบกมือให้แบบนี้ทุกเช้า) แต่ลุงกับป้าก็ยังตั้งใจมาโบกมือแบบนี้ทุกเช้าเวลาเดิม แม้ฝนตก หิมะตก คุณลุงคุณป้าก็จะกางร่มและโบกมือไปที่รถไฟเหมือนเดิม . น้องOikawa เองก็พลอยได้รับกำลังใจไปด้วย เลยบอกขอบคุณด้วยตัวเอง
ลุงเล่าว่าเมื่อก่อนลุงเปิดโรงฝึกแล้วลูกศิษย์ของลุงชื่อ ยุย เพิ่งขึ้นชั้น ม.ต้นต้องนั่งรถไฟไปโรงเรียนทุกเช้า (เมื่อก่อนไม่เคยนั่งรถไฟคนเดียวมาก่อน) ลุงและป้าอยากเป็นกำลังใจให้ลูกศิษย์คนนี้เลยตัดสินใจมาที่นี่ทุกเช้าเพื่อโบกมือให้กำลังใจยุยจังนั่นเอง
น้อง Oikawa อยากรู้สาเหตุนี้ด้วยตัวเอง และอยากขอบคุณคุณลุงคุณป้าด้วย เลยเดินทางไปที่บ้าน เขาบอกว่า ได้กำลังใจทุกครั้งที่เห็นคุณลุงคุณป้าในทุกๆ เช้า ส่วนสาเหตุ ลุงกับป้าบอกว่า มันเริ่มเมื่อ 4 ปีที่แล้ว …
พอไปถึงก็เป็นบ้านธรรมดาหลังหนึ่ง มีคุณป้าเปิดบ้านออกมาต้อนรับ ป้าบอกว่าที่เห็นนั่นคือป้าเองนะ แล้วป้าก็พาไปเจอคุณลุงด้วย ทั้งสองคนน่ารักมาก ลุงบอกว่า ลุงทำแบบนี้ต่อเนื่องมา 4 ปีแล้วนะ ไปตอนเช้าทุกวัน ยกเว้นเสาร์อาทิตย์ เพราะอะไรคุณลุงคุณป้าถึงเริ่มทำสิ่งนี้ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วล่ะ
รายการก็ไปถามชาวบ้านแถวนั้นครับ รู้จักมั้ยคุณลุงคุณป้าที่โบกมืออยู่ตรงนี้ทุกเช้า ชาวบ้านแถวนั้นก็ให้เบาะแสครับ บอกให้ขึ้นเนินเขาไปตรงนั้นก็จะเจอ
น้องยืนยันว่า อยากรู้ให้ได้ว่าคุณลุงคุณป้าเป็นใคร แล้วทำไมถึงโบกมือแบบนี้ทุกเช้า อยากเจอคุณลุงคุณป้า แล้วบอกกับคุณลุงคุณป้าว่า ขอบคุณที่ทำแบบนี้ เขาได้รับกำลังใจทุกครั้ง เมื่อเห็นคุณลุงคุณป้าโบกมือ
เพื่อพิสูจน์ว่าคุณลุงคุณป้ามาโบกมือแบบนี้ทุกวันมั้ย วันต่อไปรายการก็ไปดักอีกมุมหนึ่ง ลองดูซิว่า จะมีคุณลุงคุณป้าโบกมือมั้ย . แล้วก็มีจริงๆ ครับ ซูมเข้าไปใกล้ๆ บ้าง เอ๊ะ ข้างๆ คุณลุงมีอะไรนะ ใช่แพะหรือเปล่า? (จากการพิสูจน์ดูแล้วจะเจอเฉพาะวันธรรมดา วันเสาร์อาทิตย์จะไม่เจอครับ)
ทีมงานรายการเลยลองนั่งรถไฟขบวนนั้นดูบ้าง รันเทปถ่ายทำไปเรื่อยๆ ดูว่าจะเห็น คุณลุงคุณป้าโบกมือให้หรือเปล่า . . พอผ่านจุดๆ นึงก็เห็นเงาไกลๆ ครับ เป็นคนสองคนชูมือขึ้นสูงและกำลังโบกมืออยู่
อีกเรื่องที่สังเกตได้คือเขาจะเห็นคุณลุงคุณป้าโบกมือให้กับรถไฟเฉพาะรถไฟที่วิ่งในเวลานี้เท่านั้น (เป็นรถไฟที่เขาขึ้นไปโรงเรียนพอดี) เขาบอกว่า เวลาหันไปเห็นคุณลุงคุณป้าโบกมือมา เขารู้สึกมีความสุข และได้พลังดีๆตั้งแต่เช้า
เรื่องนี้เป็นความสงสัยของน้อง Oikawa ชั้นม. 5 น้องบอก ทุกเช้าน้องจะขึ้นรถไฟไปโรงเรียน วันนึงมองไปที่หน้าต่างสังเกตเห็นว่ามีคุณลุงคุณป้าโบกมือมาที่รถไฟ หลังจากนั้นเขาก็พยายามสังเกต วันฝนตก หิมะตกแค่ไหนก็จะเห็นคุณลุงคุณป้าโบกมือมาที่รถไฟเสมอ เขาอยากรู้เหตุผลเลยเขียนจดหมายมาหารายการ