426
อนึ่ง แบร์เฌเนี่ยจริงๆ โหดอยู่นะ ตอนแบร์เฌตายเราเคยเขียนสกู๊ปลงนสพ ลองไปหาที่ออกมารณรงค์ปกป้องสิทธิ lgbtq แสบมากก เรื่องธุรกิจก็โหดมาก (แบร์เฌเป็นคน(บลัฟ)หาเงินทุนมาเปิด YSL ด้วยนะ รับกระสุนแทนได้ก็คงทำ) ถ้าไม่เก่งมากๆ คงบริหารธุรกิจขนาดนี้ไม่ไหวเนอะ ใน นส นุ่มนวลเป็นคนละคน
427
ตอนชนะสงคราม ซีซาร์ก็ยิ่งใหญ่มากพอจะให้อภัยทุกคนที่เคยอยู่ฝ่ายตรงข้าม แล้วก็อหังการ์พอจะคืนตำแหน่งให้จริงๆ
ตอนที่มีคนเตือนว่าให้ระวังบรูตัสทรยศ ซีซาร์ก็แค่หัวเราะบอก 'อะไรกัน บรูตัสจะรอให้ข้าตายก่อนไม่ไหวเชียวรึ' (8.2) เหมือนกับว่าวางตัวบรูตัสเป็นผู้สืบทอดตัวเองแล้วเรียบร้อย
/4
428
พูดถึง ถ้าบรูตัสอยู่สมัยอะเธนส์ก็จะอาจจะไม่จำเป็นต้องฆ่าซีซาร์ — คือด้วยความกลัวว่าจะมีทรราชทุกๆ ปีชาวอะเธนส์จะสามารถโหวตเนรเทศใครก็ได้ที่มีอำนาจมากไป ไม่ให้กลับมาเหยียบอะเธนส์อีก 10 ปี ไม่ต้องมีอภิปรายไม่ไว้วางใจ ไม่มีอุทธรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น ใครโดน unpopular vote ก็เก็บกระเป๋าไปโลด twitter.com/misperaki/stat…
429
เค้าบอกว่าถ้า ซลร เป็นอัจฉริยะด้านแฟชันแบร์เฌก็เป็นอัจฉริยะด้านธุรกิจ
ทั้ง ซลร ทั้งแบร์เฌเรียกเมซง ysl ว่าเป็นครอบครัว ครอบครัวที่ทุกคนรัก ซลร และเกรงใจ(หรือกลัว 5555)แบร์เฌ เป็นเมซงเดียวที่บริหารโดยคนสองคนที่สำคัญเท่าๆ กัน สร้างด้วยความรัก คงอยู่ได้ด้วยความรักของคนสองคน
/7
430
ในวันนี้ชาวอะธีเนียนก็จะมอบชุดใหม่ให้อะธีนา เรียกว่าเพพลอส (πέπλος) เจ้าผ้าเพพลอสเนี่ยเป็นผ้าคล้ายๆ งี้ (หารูปเพพลอสชัดๆ ไม่ได้ เอาคิตอนมาให้ดูแทน)
ทีนี้เราจะเอาผ้าไปให้อะธีน่ายังไง ด้วยความที่เอเธนส์เป็นเอเธนส์ที่ภาคภูมิใจในกองเรือตัวเองสุดๆ จะให้แบกไปเฉยๆ ก็ธรรมดาไปใช่มะ
/2
431
รอสเซตติเขียนกลอนบทนี้ไว้ในภาพเขียนด้วยล่ะ คือรอสเซตติพยายามจะจับภาพแค่ชั่วขณะ one instant and no more ของเพอเซโฟนีที่ยืนอยู่ใต้แสงอาทิตย์เสี้ยวเดียวที่ส่องมาในโลกของเฮดีส มือก็ถือทับทิมลูกนั้น ('which, tasted once, must thrall me here') ถูกกักขังระหว่างทรราชย์สองคน
432
อ้างอิงค่ะ advances.sciencemag.org/content/6/45/e…
433
อีกอันคือ подснежник สโนว์ดร็อปภาษารัสเซีย แปลตรงตัวว่า 'สิ่งเล็กๆ ใต้หิมะ' ฟังดูแสนน่ารักแต่ใช้เป็นแสลงหมายถึงศพที่จมอยู่ในหิมะตอนหน้าหนาว แล้วโผล่ขึ้นมาในฤดูใบไม้ผลิตอนที่หิมะละลาย (…)
434
การเรียงสีสมัยก่อนก็ไม่เหมือนเราเลยล่ะ มีบันทึกว่าผสมสีดำกับขาวเท่าๆ กันแล้วจะได้สีแดง = สีแดงอยู่ศูนย์กลาง เป็นสีที่ใกล้กับสีเขียว (ทั้งๆ ที่สมัยนี้ตัดกัน) พวกสีร้อนสีเย็นก็เปลี่ยน เมื่อก่อนสีฟ้า/น้ำเงินก็ถือเป็นสีโทนร้อน
พอคิดแบบนี้แล้วมุมมองต่อภาพเขียนเก่าๆ ก็เปลี่ยนไปเลย /3
435
ซีซาร์ใจอ่อนกับบรูตัสมาตลอด ขนาดในสงครามระหว่างซีซาร์-ปอมเปย์ บรูตัสแปรพักตร์ไปหาปอมเปย์ ซีซาร์ก็ยังออกคำสั่งทหารว่าห้ามฆ่าบรูตัสเด็ดขาด
'ถ้าเจอตัวแล้วเขาอยากจะกลับมาหาเราด้วยตัวเอง ก็ให้พากลับมา แต่ถ้าเขาขัดขืนไม่ยอมกลับ ก็ปล่อยให้ไป ห้ามทำอันตรายเด็ดขาด' (5.1)
/3
436
จริงๆ แล้วมันน่าสนใจมากเลยนะ! อย่างถ้าใครจำภาพซางซองดาลิลาของรูเบนส์ได้ จะเห็นว่าข้างบนมีม่านออกสีม่วงๆ ใช่มะ ทีนี้สมัยของรูเบนส์แทบไม่มีการเอาพิกเมนท์สีม่วงแท้ๆ มาใช้ (มาใช้เยอะยุค pre-raphaelite)
เราก็นึกว่าเค้าน่าจะผสมจากสีแดงกับน้ำเงิน
/4
437
อันนี้ก็เป็นนสพ จากยุคนั้น พาดหัวว่าเป็น Dauphin de Dior (โดฟัง 'เจ้าชายรัชทายาท' ของดิออร์)
438
โบซ์ทำน้ำหอมมาให้ชาแนลเลือกสิบขวด คือหมายเลข 1-5 กับ 20-24 ชาแนลตัดสินใจเลือกหมายเลข 5 (ว่ากันว่าเป็นขวดที่ผู้ช่วยบังเอิญใส่อัลดีไฮด์เข้มข้นลงไป แทนที่จะเป็นแบบเจือจาง)
Nº5 ที่เรารู้จักกันในปัจจุบันก็เลยเป็นกลิ่นอัลดีไฮด์ซ้อนด้วยกลิ่นมะลิชั้นเลิศจากกราซ
439
@pppdpt ตอบกลางๆ นะคะ ประเด็น incest คือ ตัวละครมันน้อยอะเนอะ ถ้าจะสร้างเทพทั้งจักรวาลจากปฐมเทพไม่กี่องค์ ก็ต้องวนๆ จับคู่กันอยู่ในครอบครัวเดียวนั่นแหละ
แต่จากงานเขียนช่วงศ. 5 BC ในสังคมกรีก incest จริงๆ ถือเป็นบาปเลวร้ายมาก (ανόσιος) นึกถึงอิดิปัสที่ควักตา+เนรเทศตัวเองเพราะมีลูกกับแม่
440
ส่วนบรรดากุลสตรีมักจะใช้น้ำหอมที่ทำจากดอกไม้ที่บอบบางกว่า อย่างเช่นกุหลาบหรือไวโอเล็ต
น้ำหอมที่ชาแนลอยากได้คือน้ำหอมจะทำลายเส้นแบ่งระหว่างกุลสตรีกับเดอมิมงแดนล่ะ เป็นน้ำหอมที่มีกลิ่นสะอาด สดชื่น แต่ก็เย้ายวนในเวลาเดียวกัน
<<ว่ากันว่าแรงบันดาลใจมาจากดาลองซง
441
@callmesomsom ยังค่ะ งานศพปี 1957 เค้าเจอกันในงานเลี้ยงวันที่ 3 กุมภา 1958 (แบร์เฌจดไว้ 55555) ไม่งั้นอย่างแบร์เฌคงไม่ปล่อยมา 5555555
//ที่แสนจะพีคคืองานศพดิออร์แบร์เฌก็ไปนะคะ ถ่ายรูปติดเฟรมเดียวกันแต่คนละมุม ตอนสองคนนี้เห็นรูปนี้คงเซอไพรส์เหมือนกัน บางทีคนในโชคชะตาก็อยู่ห่างไปนิดเดียวเอง
442
พวก Cycladic figures นี่ไม่มีสีก็ดูลึกลับดี แต่แบบลงสีปุ๊บหน้าเหมือนตัวละครจากเครยอนชินจังมาก! (อันนี้เค้าลงสีตามร่องรอยของพิกเมนท์ที่เหลืออยู่ตั้งแต่สมัยโบราณ ถ่ายมาจากแอชโมเลียนจ้ะ) twitter.com/tzoumio/status…
443
อันนี้เป็นอาเรียที่ดังมากๆ ของฟลอเรสตัน Gott, welch' Dunkel hier (God, what darkness here)
ลองฟัง crescendo ตรงที่เรียกหาพระเจ้าแล้วรู้สึกได้เลยว่านี่คือมนุษย์ที่ถูกขังอยู่ในความมืดสนิทมาเป็นปี กำลังจะอดตาย (ไม่ก็ถูกฆ่า) ไม่มีแสงสว่าง ไม่มีเพื่อนมนุษย์
youtu.be/q407GBv3wjY
444
สุขสันต์วันเทศกาลด้วยธรรมเนียมหัวหมูป่าคริสต์มาสจ้ะ ว่ากันว่าหลายร้อยปีก่อนมีนักเรียนออกซ์ชื่อ John Copcot แจ๊คพ็อตเจอหมูป่าระหว่างทางไปโบสถ์วันคริสต์มาสอีฟพอดี ก็เลยยัดตำราว่าด้วยอริสโตเติลเข้าปากหมูที่น่าสงสารจนติดคอตาย กลายเป็นอาหาร (…) วิชาปรัชญาอริสโตเติลจงเจริญ ไชโย! twitter.com/burgonsoc/stat…
445
คนทดลองจะจัดฉากเอาเครื่องช็อคไฟฟ้ามาติดตามตัวนักเรียน ให้ครู (ที่ไม่รู้อะไรเลย) ดู แล้วก็พาครูแยกไปห้องติดกัน ที่มีแผงควบคุมเครื่องช็อคไฟฟ้า มีปุ่มประมาณ 20 ปุ่มพร้อมระดับความแรง ตั้งแต่ 15 โวลต์ (เขียนว่า เจ็บนิดหน่อย) ไปจนถึง 450 โวลต์ ('อันตรายมาก')
อันสุดท้ายเขียนว่า xxx
446
เพื่อให้ทวยเทพพอใจ พระราชาก็ต้องเดินไปสู่ความตายด้วยตัวเองด้วย
พระราชาก็จะเป็นฟีลแบบอคิลลีสเลย คือเป็นผู้มีเกียรติยศสูงสุด แต่มีชีวิตได้แค่แป๊บเดียว เพราะเกียรติยศที่แท้จริงของพระราชาคือสละได้แม้กระทั่งชีวิตเพื่อคนที่ตัวเองเรียกว่าประชาชน
447
ทีนี้นักเรียน (ปลอม) ที่อยู่อีกห้องก็จะแกล้งกดผิด ทำให้ฝ่ายครูต้องเพิ่มความแรงไฟฟ้าไปเรื่อยๆ
พอไปถึงจุดหนึ่ง เพื่อเพิ่มความกดดัน (??) คนเล่นเป็นนักเรียนก็จะเริ่มทุบผนัง (…) แล้วก็กรีดร้องโหยหวน
448
ส่วนเด็กหนุ่มที่ว่านั่นก็เป็นภรรยาของนักโทษสำคัญที่ปลอมตัวมาช่วยปล้นคุกอีกที (…)
ได้ยินว่าเรื่องนี้เป็นโอเปร่าที่เอาเค้าโครงมาจากเรื่องจริงในยุคสมัยแห่งความกลัว la terreur ในช่วงปฏิวัติฝรั่งเศส
449
กลัวว่าจะไม่สมจริงพอ ก็จะเอาแบบเบาๆ มาช็อคครูด้วย ประมาณว่า เนี่ยช็อคจริงๆ นะ เจ็บประมาณนี้
พอเตรียมเสร็จ ฝ่ายครูก็จะได้รับโพยคำตอบ (เป็นชอยส์) พร้อมกับคำสั่งว่าถ้าห้องนักเรียนตอบผิด ให้กดช็อคเลยนะ! ถ้าตอบผิดซ้ำก็ให้เพิ่มความแรงไปเรื่อยๆ (…)
450
จริงๆ เรื่องนี้ subvert ทุกอย่าง 5555555 จากอัศวินขี่ม้าขาวปีนไปช่วยเจ้าหญิงบนหอคอย ก็เป็นหญิงสาวปีนลงไปช่วยสามีในคุกใต้ดินแทน 55555555
แต่ตัวละครที่ข้อยว่าน่าสนใจมากๆ คือร็อคโค (ตาพ่อที่เป็นคนคุมคุก) ซึ่งจริงๆ ก็เป็นคนทั่วๆ ไป
où tout est tranquille / éternellement