心太 / 心天 (TokoroTen)// อาหารญปทำจากเท็นกุสะหรือโอโกโนริ (สาหร่ายสีแดงซึ่งเป็นวัตถุดิบในการทำคันเท็น) โดยนำมาต้มจนเกิดความเป็นวุ้น รอจนเย็นและแข็งตัว จากนั้นจึงนำมาตัดเป็นเส้นบาง ๆ หรืออาจหั่นเป็นรูปลูกเต๋า สามารถราดซอสรับประทานเป็นของคาว หรือราดน้ำเชื่อมรับประทานกับผลไม้(ต่อ)
เก็บตกวากาชิที่ไม่รู้ว่าควรรู้ดีรึเปล่า//โยคัง (羊羹)หรือวุ้นถั่วแดงคือวากาชิสามัญประจำบ้านที่หลายคนคงรู้จักกันดีแล้ว แต่เคยสังเกตตัวคันจิของมันไหม มันมาจากคำว่า 羊 (แกะ) + 羹 (น้ำแกงร้อน) = ซุปแกะ!  เพราะแรกเริ่มเดิมที โยคังคืออาหารจีนค่ะ เป็นซุปแกะที่เคี่ยวจนเจลาติน(ต่อ)
พอซื้อแล้วหลังจากนั้นก็ไม่เดินเฉียดบูธ ณ บ้านวรรณกรรมอีกเลย เพราะไม่อยากเห็นปกรุ่นอื่นให้เกิดกิเลส55 และใช่ค่ะ...คู่ชิปคู่แรกในชีวิตนุคือรพินทร์แงซาย แบบว่า "ถ้าผมเป็นผู้หญิง ผมแต่งกับผู้กองไปแล้ว" "เพราะแกไม่ใช่ผู้หญิง ถึงไม่มีใครรักฉันจริงสักคน" ยังตราตรึงใจมิรู้ลืม😳
ไหนๆ ก็ถ่ายมาแล้ว ขอโชว์หน่อย เด็กสมัยนี้อาจคุ้นเคยกับบ็อกซ์เซ็ตนิยาย แต่รู้ไหมว่าในอดีตน่ะ เค้าสร้างบ้านให้นิยายอยู่!!! //ซะที่ไหนละ😅จริงๆ ก็แค่สำหรับมหากาพย์เรื่องนี้แหละฮ่ะ ด้วยอภิมหาความยาว 48 เล่ม จึงไม่อาจบรรจุบ็อกซ์ใดๆ ได้ คือที่โพสต์เรื่องคำเลียนเสียงธรรมชาติไปรอบ (ต่อ)
แต่ทั้งนี้น้อง? ลุง?? ก็ไม่ได้พึ่งการแต่งภาพทั้งหมดนะ เพื่อถ่ายภาพออกมาได้สวยพริ้งทุกวัน น้องก็ต้องแต่งหน้าและไปร้านเสริมสวยเพื่อทำผม ตลอดจนดูแลรูปร่างให้สวยล่ำงดงาม (?) ตลอดเวลาด้วยค่ะ ถือเป็นเรื่องราวสร้างแรงบันดาลใจเระๆ เผื่อคุณลุงคนไหนอยากลุกมาสนุกกับชีวิตในอีกโลกนึงที่ต่าง
ตามลูก (เอ็นดูววว!) ปรากฏว่าออกมาน่ารักมากจนตัวเองยัง "โอ๊ะ!" และพอโพสต์ลงเน็ตดูก็ได้รับเสียงตอบรับดีเกินคาด เพราะเสน่ห์แบบ Gap Moe ระหว่างความเป็นลุงกับสาวน้อย จากนั้นน้องก็โพสต์รูปตัวเองตอนบิดไบค์ไปเที่ยวที่ต่างๆ สม่ำเสมอ จนกลายเป็นเน็ตไอดอลย่อมๆ คนนึงไปเลยทีเดียว
ไม่ค่อยชำนาญเรื่องแอพฯแต่งภาพ แต่บั่บ FaceApp มันทำได้ขนาดนี้เลยเร้อ สิ่งที่เห็นบนเน็ตคือเชื่อไรได้บ้าง 🤣 น้องคือคุณลุง (?) วัย 50 เอ๊ะ? หรือต้องบอกว่าลุงคือน้องวัย 50 กว่า?? คือเป็นนักบิดที่รักมอเตอร์ไซด์มาก แล้วอยากให้คนมาดูรูปมอเตอร์ไซด์ตัวเองเยอะๆ เลยลองใช้ FaceApp (ต่อ)
ตะกี้มีโอกาสหยิบเรื่องนี้ขึ้นมา ว่าแล้วขออวดความคลาสสิกนิยายสมัยก่อนหน่อย แบบเย็บกี่ไสกาวอะเท้อออ แล้วปกด้านในคือรองกระดาษสา (ที่ถึงแม้สีจะหมองแต่ก็ยังอุตส่าห์ทนทานอยู่มาได้จนบัดนี้) บ็อกซ์ก็ไม่เละ ทับใจมาก นี่คือความเก๋าที่ข้ามผ่านกาลเวลา 😊😊😊
เก็บตกจากการรื้อหนังสือรวมคำคมจากนิยายจีนของบิดามาอ่านน คมบาดเป็นริ้วเลยแม่ 😅😅😅
คือเซ็นเซย์เค้าก็พูดสวยๆ ไง ว่าภาษาญี่ปุ่นยาก ขณะที่เพื่อนคนญี่ปุ่น (ที่นุไปตื๊อถามเรื่องภาษาญี่ปุ่นบ่อยๆ) ให้มาคำเดียวเลยว่า "ภาษาญี่ปุ่นนี่โคตรยุ่งยากเลยนะครับ ไม่สิ พูดให้ถูกคือคนญี่ปุ่นอะยุ่งยาก!" twitter.com/tingjapanese_/…
มาจากไหน นุมองว่ามันมาจาก "การใช้" เท่านั้น คือพยายามสัมผัสกับภาษาให้มากที่สุด ใช้โดยไม่ต้องรอให้ตัวเองเพอร์เฟ็กต์ อย่างนุคือเข้ามาเป็นล่ามเพราะอยากพูดญี่ปุ่น อยากฝึกแปลก็ส่งเมลสมัครไปของานกับสนพ. เลย คือสร้างสภาพแวดล้อมที่ตัวเองหนีไม่ได้ พอเซนส์มา คะแนนก็จะตามมาเองจ้ะ สู้ๆ ค่ะ !
สืบเนื่องจากประเด็นสอบวัดระดับ มีคนถามว่างั้นต้องระดับไหนถึงใช้งานได้จริง ส่วนตัวมองว่าระดับไม่ใช่เณฑ์วัดว่าเราจะใช้ภาษานสั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพรึเปล่า มันอยู่ที่ "เซนส์" ทางภาษา นี่เคยเจอทั้ง N3 ที่แปลนิยายได้ N1 ที่พูดไม่ได้ แปลไม่รู้เรื่องก็เยอะ แล้วถามว่าเซนส์ทางภาษา (ต่อ)
พวงกุญแจแร์ไอเท็มที่ได้ออกมาคือ55555555555555 twitter.com/HEISEI_love_bo…
โอ๊ยยยยคืออยากได้ แล้วหมอนกับผ้าห่มก็ครบเซ็ตซะ5555555555555 twitter.com/HEISEI_love_bo…
จิง ลองผ่าน N1 ดูนะ จะรู้สึกงงว่าเอ๊ะ? ทำไมความรู้สึกว่าตัวเองโง่ยังคงอยู่ พอไปสอบโทในคณะที่ต้องใช้ภาษาญี่ปุ่นแล้วเจอคำว่า "ความรู้ภาษาญี่ปุ่นขั้นต่ำ N1" ก็งงต่ออีก จนเข้าไปเรียนจิงๆ ถึงได้รู้ว่า อ้อ เค้าหมายถึงเราต้องมีความรู้ในระดับตบตีดีเฟนด์กับอาจารย์ที่ปรึกษาได้นั่นเอง 😅 twitter.com/tingjapanese_/…
...เป็นแค่ถ้วยข้าวอบ เทอจะน่ารักเอาโล่เหรอ... //น้องเป็นถ้วยข้าวอบเมนูจากร้านเบนโตะ Awajiya จ้ะ ปอลิง ข้าวอบในภาษาญปเรียก คามะเมชิ เป็ฯข้าวอบในเตาขนาดเล็กสำหรับรับประทานคนเดียว ปรุงรสด้วยโชยุ เหล้ามิริน ใส่เครื่องต่าง ๆ เช่น เห็นหอมหรือเนื้อไก่
อันนี้น่ารักดี// เค้าบอกว่าตอนแรกนึกแปลกใจว่าทำไมสนามบินแฟรงก์เฟิร์ตต้องมีร้านดอกไม้ ครั้นกวาดตามองรอบกายจึงเห็นว่ามีหนุ่ม (บ้างไม่หนุ่มบ้าง) ถือดอกไม้ปะปนอยู่เต็มไปหมด ก็เลย "อ้อ พวกเขากำลังรอการกลับมาของคนสำคัญอยู่สินะ" ฮื้อออออ ชอบความโรแมนติกที่ทำได้เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา 😳 twitter.com/HEISEI_love_bo…
การแปลการเลียนเสียงธรรมชาติเป็นโจทย์ยากสำหรับเรามาตลอด แต่พอรื้อนิยายไทยเก่าๆ ดูก็เห็นว่าเค้ามีการประดิษฐ์คำพวกนี้ไว้เหมือนกันนะ แค่นุอาจยังมีคลังคำไม่พอเองแหละ อย่าง "ไต่คะแย็กคะแย็ก" นี่เปิดโลกดีเหมือนกัน 😅
เออ เป็นความเชื่อมโยงที่น่าสนใจนะ ทำไมคาแรกเตอร์ตาขีดเดียวต้องพูดคันไซเบ็ง หรือทำไมคาแรกเตอร์ที่พูดคันไซเบ็งต้องมีตาขีดเดียว??? 😅😅😅 ปอลิง ตาขีดเดียวแบบนี้ในภาษาญปเรียก 糸目 (ItoMe) หรือถ้าแบบราเรียวๆ หางตาเชิดๆ ก็เรียก 狐目 KitsuneMe) หรือตาจิ้งจอก twitter.com/HEISEI_love_bo…
ไปเจอนี่มาจากห้างแถวบ้าน คือเป็นถุงดินสอ เข้าใจว่าตั้งใจทำเลียนแบบกล่องนมสตรอว์เบอร์รีของญปแหละ ประเด็นคือประโยคที่เอามาแปะด้านข้างเนี่ย ไปสรรหามาจากไหน 😂 - เธอเป็นเธอน่ะดีแล้ว - ความสุขต้องกำหนดด้วยใจตนเอง - ไม่มีการโจมตีใดสามารถชนะรอยยิ้มได้ - ไม่ว่าจะเป็นบาดแผลแบบไหน(ต่อ)
เมื่อถึงเวลาจะหาย ก็จะค่อย ๆ หายไปอย่างช้า ๆ - ไม่ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน วันฟ้าใสก็ต้องมาถึงในสักวัน - สำหรับฉันแล้ว โลกที่ไม่มีเธออยู่ช่างมืดมนจนมองไม่เห็นอะไรเลย <<<??? เออ ก็ดีนะ ได้เรียนภาษาญี่ปุ่น+คติสอนใจไปในตัว!
เมื่อครั้งโน้นเคยเก็บตกไปว่าอุนิกินกะหล่ำ มาวันนี้ได้เห็นคนไอเดียบรรเจิดเอาน้องไปดีไซน์เป็นถุงช็อปปิ้งแล้วค่ะ ที่เก๋คือพับถุงแล้วยัดเข้าไปในปากน้องได้อะ พอเก็บเสร็จปุ๊บน้องก็ดูอ้วนปุ๊กมีกะหล่ำจุกปากพอดี โอ๊ยยย เป็งเอ็นดูวววว น่าขยำมากกก 😂 ที่มาค่ะ article.yahoo.co.jp/detail/704450f… twitter.com/ParnTranslatio…
ใกล้ถึงฮินะมัตสึริแระ ตุ๊กตาฮินะก็ออกกันรัวๆ นอกจากตุ๊กตาฮินะหญิงชายปกติแล้ว แนวน่ารักก็มีนะ เห็นแล้วนุละใจละลายยย คุณแม่ชาวญปที่มีลูกสาวคงช็อปกันเพลินเลย 😳😳😳
เก็บตกภาษาญี่ปุ่นนอกตำรา//น.ร.เอาคำว่า "เสี่ยเลี้ยง” มาถาม อธิบายเสร็จก็ถามนางไปว่าแล้วภาษาญี่ปุ่นเรียกว่าอะไร นางก็บอกว่าไม่รู้ แต่ถ้าเรียกว่า "奢るおじさん (OgoruOjisan)" ก็เข้าใจนะ เออ มันก็ตรงตัวดี55 แล้วก็แถมมาให้อีกดังนี้ アッシー君(Asshii-kun)มาจากคำว่า 足 (Ashi) (ต่อ)
...ควรจะหวีดว่าน่ารักหรือน่าสยอง??? ยอมรับนำว่าเคยมีความมโนเพ้อพกอยากฝังตัวลงไปในกลุ่มเจ้าก้อนขน แต่พอมีคนทำออกมาจริงแล้วก็ หืม??? หืมมมมมมม???? twitter.com/HEISEI_love_bo…