351
อย่ารักใครจนลืมรักตัวเอง รักแบบพอประมาณ พอใจเบาลงก็จะมีความสุขง่ายขึ้นเอง
352
ดีใช่ไหมที่ไม่มีฉัน
353
แต่ผมไม่ง่วงซักหน่อย ผมอยากให้กอดอ่ะ
354
พอออกจากบ้านไปอยู่หอนานๆ แล้วกลับมา บ้านก็ไม่รู้สึกถึงคำว่าบ้านจริงๆ อีกต่อไป
356
ขาดเพลงเหมือนขาดใจ
357
ห่างกันเพื่อหายไป
358
คิดว่าตัวเองเข้มแข็งมาตลอด ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็จัดการกับชีวิตและความเศร้าได้เป็นอย่างดี ไม่ชอบขอร้องอ้อนวอนใคร จนมีใครซักคนเข้ามา กอดและบอกกับเราว่า เรากำลังจะเฉาตาย เพราะที่ผ่านเราไม่ได้ใช้ชีวิตเลย เราแค่เอาตัวรอดก็เท่านั้น มันจี้ใจจนร้องไห้ ความอ่อนแอที่ถูกกดไว้ก็เผยออกมา
359
ขี้เกียจพิม ขี้เกียจพูด อยู่คนเดียวก็เหงาเกินไปในบางครั้ง แต่ก็ขี้เกียจสนทนากับคนอื่นอยู่ดี
360
ยินดีเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้เธอ
361
ทำไมเราไม่เจอเธอให้ไวกว่านี้วะ
362
ไม่ว่ามันจะบัดซบเฮงซวยแค่ไหน กุก็จะหน้าด้านใช้ชีวิตต่อไป เคนะ สุ้ ๆ ตัวกุ
363
พอโตขึ้นเราจะเลิกพยายามตามหาหรือทำอะไรที่คิดว่าเกินความจำเป็นของตัวเองไปโดยปริยาย เลือกความเรียบง่ายและอุ่นใจมากกว่า ไม่เอาตัวเองไปอยู่ในที่ที่อึดอัดใจ ฝืนตัวเองน้อยลงกว่าเดิมเยอะมาก ๆ แต่ก็สบายใจขึ้นมากเช่นกัน
364
ถ้าจะตัดต้องตัดให้ขาด
365
ปีนี้พิเศษเพราะมีคนนี้ การได้รักเธอคือความโชคดี
366
รู้สึกว่าเราเริ่มรักตัวเองเก่งขึ้นทีละนิด เพราะทุกวันนี้หาความสุขให้ตัวเองง่ายกว่าเดิมมาก ยิ้มได้กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแต่ละวันเยอะขึ้น การได้กินของอร่อย วันไหนทำงานเหนื่อยก็แค่นอน วันหยุดก็มีเวลาให้ตัวเอง แค่นี้ก็ทำให้ตัวเองแฮปปี้แล้วอะ ไม่ยุ่งยาก ไม่ซับซ้อนเลย ดีสุด ๆ ⭐️🤍
367
ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนแปลงไป กุก้ยังเปนกุที่ขี้เกียจเหมือนเดิม
368
ความสัมพันธ์ที่ดี มันก็ต้องทำให้ชีวิตดีขึ้นทั้งสองฝ่าย
369
ไม่ได้ให้ความสำคัญแต่ก็ไม่ทิ้งสักที
370
ทุกการพบเจอมีการจากลา
371
กูชอบจัง อยู่กับเขาแล้วรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากเลนอะ อย่างน้อยก็มีเขาคนนึงที่รักกู เขาคอยย้ำกูตลอดเลยว่ากูสมควรได้รับความรักที่สุดแล้ว แง กูรักความรู้สึกนี้จัง
372
โตขึ้นเลยรู้ว่า แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอที่เขาพูดกัน มันไม่เกินจริงเลย
374
จะคริสต์มาสแล้ว แต่เรื่องห่าเหวยังเข้ามาไม่หยุดหย่อน
375
ถ้าเข้าใกล้เกินไปก็จะถูกผลักออกมา