726
ตอนเรียนอยู่ปี 3 คุณพ่อเสีย พอเรียนจบมาได้ปีนึง คุณแม่มาเสียอีก แถมยังยุ่งเรื่องงานศพชิบหาย เวลาจะร้องไห้หรือจมอยู่กับตัวเองยังไม่มี ไม่เหลืออะไรให้แตกสลายอีกแล้ว รู้ว่าต้องเข้มแข็งแต่ก็เหนื่อยจัง
732
ถึงมันแย่ก็อยากเก็บไว้ อยากรู้สึกให้มันสุดไปเลย อยากยอมรับว่าตัวเองเสียใจ
733
ต้องยอมรับให้ได้ว่าตัวเองก็เสียใจเหมือนกัน จงอ่อนแอ เพราะการแสดงความอ่อนแอก็คือความเข้มแข็งอย่างนึง
739
หลังจบจากธุระทุกอย่างแล้ว พอได้มาอยู่กับตัวเองเลยรับรู้ว่าความจริงแล้วจิตใจเราแตกสลายเกินกว่าที่คิดเอาไว้ ความรู้สึกล้านแปดตีกันในหัว เคว้ง เสียใจ สับสน โหวง โหยหา เสียดาย รู้สึกผิด ทุกอย่างถาโถมเข้ามาหมด ตอนนี้เราอ่อนแอเกินกว่าจะเยียวยา
742
วันอากาศดี ๆ ที่ไม่มีเธออยู่ และก็ยังไม่รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน
743
ไม่ยินดียินร้ายอะไรกับใครเลย ซ่อมแซมจิตใจใครไม่ได้เลย เพราะตอนนี้ตัวเองก็แย่มากเหมือนกัน พังมากช่วงนี้ กลัวตัวเองร้องไห้ การพยายามที่จะมีความสุขมันยากจัง แย่มากเลย
749
แค่มีภาพแฟลชแบ็คอะไรที่เคยทำผุดขึ้นมาในหัว แค่เสี้ยววิ แค่แปปเดียวจริง ๆ จู่ ๆ จากอารมณ์ดีก็สามารถทำให้มีน้ำตาได้เลยอะ ช่วงนี้อารมณ์อ่อนไหวมาก คิดถึงมากจริง ๆ และจะคิดถึงแบบนี้ตลอดไป
( @9lucine )