1877
เหนื่อย ถือว่าตัวเองได้โตขึ้นอีกขั้นละกัน
1878
กับบางคนก็อยากเจอกัน อยากทำความรู้จักอีกครั้ง แต่กับบางคนครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว อย่าวนกลับมาอีกเลย
1879
ขอให้เป็นการเริ่มต้นของวันและเดือนที่ดี , มีวันดีดีกันนะ
1880
เราก็คนธรรมดาคนนึง เคยมีวันที่จ๋อย ไม่แจ่มใส เคยเจอวันแย่ๆ และเคยเจอสิ่งที่ทำให้ตัวเองดิ่งมาเหมือนกัน แต่เราไม่อยากเป็นเหตุผลที่ทำให้คนอื่นต้องมาจ๋อยหรือมีวันแย่ๆเพราะเรา ไม่อยากเผลอทำตัวไม่น่ารักหรือพ่นคำไม่ดีใส่คนอื่น เราไม่อยากเป็นคนใจร้ายแบบนั้นและตอนนี้เราก็กำลังพยายามอยู่
1881
ไม่เป็นไรเลยหากเธอถ้าจะเศร้าบ้าง บนโลกนี้ไม่มีใครไม่เคยเศร้า เดี๋ยวสักวันความเศร้านี้มันก็จะหายไปเหมือนเป็นวันที่ท้องฟ้าไม่สดใสก็เท่านั้น ขอแค่เธออย่าจมดิ่งไปกับมันจนลืมว่าท้องฟ้าที่เคยสดใสเป็นเช่นไร ไม่มีสิ่งใดที่อยู่กับเราอย่างถาวร ความเศร้าก็เหมือนกัน
1882
คิดถึงดนตรีสด อยากโดนเสียงเบสอัดเข้าบ้องหูเน้นๆ อยากเบียร์ อยากให้แอลกอฮอล์มันไหลเข้าไปอยู่ในสายเลือด
1883
บางทีมันก็ไม่ได้มีอะไรให้คิดมากหรอก แค่เบื่อ คำเดียว แค่นั้นเลย
1884
แค่คิดว่าพรุ่งนี้ฉันจะได้กินของอร่อยๆ ฉันก็มีความสุขตั้งแต่ตอนก่อนเข้านอนแล้ว
1885
เวลาที่รอบข้างมีแต่คนน่ารัก อบอุ่นและคอยให้กำลังใจเสมอ เราจะรู้สึกเหมือนโดนฮีลโดยที่เราไม่รู้ตัวเลย สภาพแวดล้อมที่ดีจะทำให้เรารู้สึกดีไปด้วยจริงๆ อย่าลืมพาตัวเองไปเจออะไรที่เป็น positive บ้างนะ อย่าจ๋อยหรือจมอยู่กับความเศร้านานเกินไป ถ้าไม่ไหวก็แวะมาพักตรงนี้ได้เสมอเลย
1886
ถ้าเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ก็พร้อมจะถอยออกมาทุกเมื่อ
1887
เขาจะเห็นค่าความพยายามก็ต่อเมื่อมันสำเร็จเท่านั้นแหละ เพราะถ้าหากมันไม่สำเร็จ ความพยายามก็ไม่ได้ต่างอะไรกับความดื้อด้านของคนๆนึงแค่นั้น แย่จังเลยเนอะ
1888
ไม่ใช่ทุกคนที่จะมองว่าความพยายามของเรามันมีความหมาย
1891
เอาหน่า ในวันแย่ๆก็ต้องมีอะไรดีๆบ้างแหละหน่า ยกตัวอย่างเช่น ปากกุไง ปากดีไม่หยุด ถึงมีอะไรมากั้นก็ไม่หยุด
1892
เลิกคิดแทน เลิกตัดสินคนอื่น หยุดพ่นคำไม่ดีใส่ใครทั้งคนที่รู้จักและไม่รู้จัก ไม่ดูถูกความชอบหรือรสนิยมใคร เคารพคนอื่น หัดเห็นอกเห็นใจสิ่งต่างๆ ไม่ต้องมองโลกให้สวยงามมาก แค่มองหาสิ่งดีๆในพื้นฐานความเป็นจริงไม่คิดลบเกิน อะไรทีคอนโทรลไม่ได้ก็ปล่อยมัน อ่อนโยนได้แต่ต้องเข้มแข็งด้วยนะ
1893
ต้องหมดเพลงเศร้าไปอีกกี่เพลง และที่ทำได้คือหลอกตัวเอง
1895
คุณจะเจ็บปวด จนกว่าคุณจะได้พบกับรักที่คู่ควรกับคุณ และเมื่อคุณได้พบกับมัน มันจะรักษาทุกรอยบาดแผลที่คุณเคยได้พบมา
1896
เออ ใช้ๆไปเหอะเนอะชีวิต สุขบ้างเศร้าบ้างแต่เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเหมือนที่เคยผ่านมา ชีวิตก็คงเป็นแบบนี้แหละมั้ง
1897
วันที่ทำผิดไปอาจเจอใครที่เข้าใจสักคน ในความมืดมนสับสนอาจเจอคนที่จริงใจไม่ยากนัก
1899
คนบางคนก็ยินดีที่จะจมดิ่งลงไปในความเศร้า
1900
อยากมาแบ่งปัน podcast ในหัวข้อ “ความเศร้าบางทีรสชาติอาจหอมหวาน ทำไมบางคนถึงชอบจมอยู่กับความเศร้า” เราสามารถรับรู้ถึงอารมณ์อะไรบางอย่างได้ดีในช่วงสภาวะที่เรากำลังเศร้า หากความเศร้าเปรียบเหมือนการว่ายน้ำในสระว่ายน้ำ และที่สำคัญหากเราว่ายจนชำนาญแล้วเราก็ต้องการสระน้ำที่ลึกกว่าเดิม
( @9lucine )