1176
ต้องยอมรับให้ได้ว่าตัวเองก็เสียใจเหมือนกัน จงอ่อนแอ เพราะการแสดงความอ่อนแอก็คือความเข้มแข็งอย่างนึง
1177
ถึงมันแย่ก็อยากเก็บไว้ อยากรู้สึกให้มันสุดไปเลย อยากยอมรับว่าตัวเองเสียใจ
1178
อยากให้ทุกอย่างเป็นฝันจัง
1179
เหมือนไม่เหลือใครเลยจริง ๆ
1180
เหนื่อยจัง
1181
แม่เหมือนแค่นอนหลับไปเฉย ๆ เลย
1182
ต้องเข้มแข็งมาก ๆ เลยนะ รู้ใช่มั้ย
1183
ตอนเรียนอยู่ปี 3 คุณพ่อเสีย พอเรียนจบมาได้ปีนึง คุณแม่มาเสียอีก แถมยังยุ่งเรื่องงานศพชิบหาย เวลาจะร้องไห้หรือจมอยู่กับตัวเองยังไม่มี ไม่เหลืออะไรให้แตกสลายอีกแล้ว รู้ว่าต้องเข้มแข็งแต่ก็เหนื่อยจัง
1184
กำลังจัดการความรู้สึกตัวเองอยู่
1185
กูในตอนนี้คือ ถ้ามีอะไรมาสะกิดก็พร้อมจะแตกสลาย ประกอบใหม่ซ้ำ ๆ จนเว้าแหว่งลงไปเรื่อย แค่ลมพัดโดนก็พร้อมจะพังทลายลงมาได้ทุกเมื่อ แค่รอเวลาแค่นั้นเอง
1186
แย่กว่าการบอกลาคือการไม่ได้บอกอะไรเลย
1187
มีแต่เรื่องให้ใจหาย
1188
ไม่อยากสูญเสียอะไรในชีวิตอีกแล้ว
1189
เมื่อไหร่จะพรุ่งนี้ กุอยากกินข้าวเช้า
1190
อยากกินชาบู
1191
อยากทำงานฝึมือเก่ง ๆ บ้าง อย่างวาดรูป เย็บปักถักร้อย งานปั้น งานจิตกรรม หัตถกรรม ไม่ได้เรื่องซักอย่างแต่ใจรักมาก ถ้ามีเวลาอยากลองทำดูซักครั้งจัง ชื่นชมคนที่เขาถนัดด้านนี้จัง
1193
หนีจากผู้คนแล้วไปอยู่กับธรรมชาติ
1194
เป้าหมายในชีวิต : พูดว่า "เขียดผู้มีแกก" บนเวทีซักครั้ง
1195
หลุดจากวงโคจรกันไปได้ก็ดี
1196
🕯
1198
หากเธอไปที่ใดให้สุขเสมอ ปราศจากค่ำคืนที่แสนเดียวดาย
1199
หลงรักธรรมชาติมากขึ้นทุกวันทุกวัน
1200
ไม่เป็นไร ช่างมัน