1152
มีคนมาให้กำลังใจและปลอบเราเสมอเลย ขอบคุณจริง ๆ นะคะ เรารับรู้ถึงความห่วงใยและกำลังใจของทุกคนเลยค่ะ ขอบคุณจากใจ ขอให้ทุกการปลอบโยนที่ส่งมาให้เราทำให้คุณเจอสิ่งดีดีโอบกอดนะคะ
1153
เออ คนบางคนอยู่ในใจนานกว่าอยู่ด้วยกันจริง ๆ
1154
ร้องไห้ทุกคืนเป็นกิจวัตรประจำวัน
1155
ถึงอ่อนแอก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น รู้สึกไปกับมัน ปล่อยให้ตัวเองเสียใจและฟูมฟาย ร้องไห้เท่าที่อยากร้อง ฟูมฟายตามที่ใจต้องการ จมดิ่งกับความรู้สึกเหล่านี้ จะได้ไม่ต้องเสียดายกับอะไรอีก จดจำความรู้สึกอันแสนเศร้าเอาไว้ จดจำหัวใจที่แตกสลาย เดี๋ยวเธอก็จะดีขึ้น ในซักวัน
1156
เป็นความเศร้าที่ติดอยู่ในใจ อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ความรู้สึกที่ยังติดค้างอยู่ข้างใน ความเสียใจ ความเสียดาย ความผิดหวังในตัวเอง การโทษตัวเอง เราจมอยู่กับมัน ดำดิ่งไปกับมัน พยายามเข้าใจมัน พยายามยอมรับมัน จงอ่อนแอ จงร้องไห้ออกมา
1157
เลือนหายไป ไม่กลับมา
1158
ในวันนี้ฉันทรมาน ในวันนี้ฉันคิดถึงเธอ
1159
เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นใช่ไหม ซักวันนึง
1160
แค่มีภาพแฟลชแบ็คอะไรที่เคยทำผุดขึ้นมาในหัว แค่เสี้ยววิ แค่แปปเดียวจริง ๆ จู่ ๆ จากอารมณ์ดีก็สามารถทำให้มีน้ำตาได้เลยอะ ช่วงนี้อารมณ์อ่อนไหวมาก คิดถึงมากจริง ๆ และจะคิดถึงแบบนี้ตลอดไป
1161
โลกหม่นขึ้นเยอะเลยตั้งแต่เธอจากไป
1162
ไม่มีเป้าหมายในชีวิตเลย
1163
อยากให้เธอยังอยู่
1164
หลับไม่ลงเลยซักคืน
1165
ร้องไห้อีกแล้ว
1166
ไม่ยินดียินร้ายอะไรกับใครเลย ซ่อมแซมจิตใจใครไม่ได้เลย เพราะตอนนี้ตัวเองก็แย่มากเหมือนกัน พังมากช่วงนี้ กลัวตัวเองร้องไห้ การพยายามที่จะมีความสุขมันยากจัง แย่มากเลย
1167
วันอากาศดี ๆ ที่ไม่มีเธออยู่ และก็ยังไม่รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน
1168
เติบโต ผูกพัน เจ็บปวด แตกสลาย
1169
จะคิดถึงเสมอและตลอดไป
1170
หลังจบจากธุระทุกอย่างแล้ว พอได้มาอยู่กับตัวเองเลยรับรู้ว่าความจริงแล้วจิตใจเราแตกสลายเกินกว่าที่คิดเอาไว้ ความรู้สึกล้านแปดตีกันในหัว เคว้ง เสียใจ สับสน โหวง โหยหา เสียดาย รู้สึกผิด ทุกอย่างถาโถมเข้ามาหมด ตอนนี้เราอ่อนแอเกินกว่าจะเยียวยา
1171
กลัวตัวเองร้องไห้
1172
ฝันว่าแม่ยังอยู่ ตื่นมาโคตรรู้สึกแย่เลย
1173
ทำไมการเติบโตมันเจ็บปวดขนาดนี้วะ
1174
นอนไม่หลับซักคืนเลย
1175
จากกันไป ใจสลาย