801
802
803
804
805
806
หลังจากนั้นไม่นานดอดจ์สันก็ติดต่อกับครอบครัวของอลิสอีกเหมือนเคย แต่ไม่ได้ใช้เวลากับอลิสอย่างที่เคย และในปี 1864 ดอดจ์สันมอบหนังสือ Alice’s Adventures Under Ground ให้เธอ และปีถัดมา เขาเขียนเกี่ยวกับอลิสว่าเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว (8)
807
808
อย่างไรก็ตาม ก็มีคนแย้งว่าในยุควิคตอเรียน เป็นเรื่องปกติที่มีภาพเด็กเปลือยบนโปสการ์ดหรือผลงานศิลปะ เพราะเด็กถือว่าเป็นความบริสุทธิ์ ไม่ได้ถูกมองไปในทางเพศแต่งอย่างใด ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มีใครตอบได้ว่าดอดจ์สันคิดอะไรอยู่กันแน่ (6)
809
810
811
812
ดอดจ์สันเป็นช่างภาพด้วย และเขาก็ถ่ายภาพให้กับโบสถ์ เด็กๆที่สนใจกล้องและเทคโนโลยีการถ่ายภาพก็เข้ามาคุยด้วย จากนั้นครอบครัวของอลิสก็ติดต่อขอถ่ายภาพรวม จึงได้ไปที่สตูดิโอของเขาและก็รู้จักกันนับแต่นั้น (2)
813
814
815
816
817
818
819
820
821
822
823
824
ตลาดงานแต่งมันก็เหมือนกับธุรกิจอย่างนึง ซึ่งถือเป็นการผลิตซ้ำความร่ำรวย ทำให้คนระดับเดียวกันแต่งงานกันเอง ความรวยก็จะวนอยู่แต่กับพวกของตัวเอง (6)
825
ตัวอย่างก็คือในปี 1809 โสเภณีชั้นสูงอย่าง Mary Anne Clarke พยายามจะเผยแพร่เรื่องของการที่ตัวเองเป็นภรรยาน้อยของดยุคแห่งยอร์ค หลังจากที่เขาทิ้งเธอ
แม้เลดี้วิสเซิลดาว์นจะไม่มีจริง แต่ก็มี Mrs. Crackenthorpe ที่ได้ชื่อว่าเป็นหญิงผู้รู้ทุกสิ่งและคอยเขียนข่าวซุบซิบในยุครีเจนซี(4)