301
302
303
304
เซียวจ้าน: เมืองนี้เป็นเมืองที่ไม่สามารถใช้คำเพียงแค่คำเดียวมาจำกัดความจริงๆครับ ถ้าให้ผมนึก ผมคิดว่าที่นี่เป็นเมืองที่ซับซ้อนเมืองหนึ่ง ยังไงผมก็ไม่ให้คำจำกัดความมันว่าเมืองยอดนิยมบนเน็ตหรอก คำนั้นสรุปความเป็นฉงชิ่งไม่ได้ครับ
305
🐰: เขาจะถามว่าพอใช้หรือเปล่า
🗣: โดยปกติเป็นคุณพ่อถามขึ้นก่อนตลอดเลยใช่ไหม? ผมกับลูกก็อย่างนี้เหมือนกัน ถามว่าพอใช้มั้ย
🐰: แต่แม่จะถามผมว่า ใช้หมดอีกแล้วหรอ?! แล้วพ่อก็จะบอกว่า ให้ลูกไปเถอะน่า
306
🐰: ที่จริงแล้ว ดูเหมือนว่าในความทรงจำของผมตั้งแต่เด็กจนโต เขาไม่เคยพูดคำเพราะๆกับผม อย่างเช่นคิดถึงลูกนะ รักลูกนะ พวกนี้เลยครับ
🗣: ไม่เคยเลยหรอ?
🐰: *ส่ายหน้า* เป็นแม่ผมพูดซะมากกว่าครับ แต่พ่อของผม ผมรู้สึกได้เสมอว่าพ่อผมเอาใจใส่ด้วยการกระทำ อย่างเช่นพวกค่าใช้จ่ายตอนเรียนมหาลัย
307
พี่จ้านเล่าว่า คุณพ่อไม่เคยพูดคำหวาน แต่เอาใจใส่ด้วยการกระทำ อย่างเช่นตอนเรียนมหาลัยก็ถามว่า ‘เงินพอใช้มั้ย’ ขณะที่แม่จะถามว่า ‘ใช้หมดอีกแล้วหรอ?’ แล้วพ่อก็จะบอกว่า ‘ให้ลูกไปเถอะน่า’ 555555555 คุมแม่ขา
308
🐰: คุณพ่อมีอิทธิพลกับผมมากครับ
🗣: พ่อมีอิทธิพลกับผมมากเหมือนกัน
🐰: บางครั้งความรักของพ่อที่มีให้ลูก ก็ไม่เหมือนกับของแม่ที่เปิดเผยนะครับ ออกจะเก็บเอาไว้ข้างในใจ เหมือนกับคุณพ่อของผม
309
(หนังกลางแปลงของคืนวันนี้ฉายภสพยนตร์อิตาลีเรื่อง Life is Beautiful (La vita è bella))
🗣: หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับความรักของพ่อ
🐰: ใช่ครับ ซึ้งมาก ตอนนี้ผมลืมไปแล้วว่าเขาพูดอะไร แต่จำได้ว่าเขาทำเพื่อลูกสาว ใช่มั้ยครับ
🗣: คุณพ่อมีอิทธิพลต่อคุณมากไหม? หรือแม่มีมากกว่า?
310
🗣: คนจำนวนมากไม่รู้ว่าที่แท้ตอนเด็กๆเราชอบหลุมหลบภัยกัน
🐰: ว้าว ชวนให้นึกถึงความหลังเลยครับ เหมือนอัศวินกับเมืองใต้ดินแบบนั้น
🗣: แล้วก็ยังมีเรื่องราวข้างในนั้นอีกด้วย ถ้าสนใจพรุ่งนี้เราไปดูกัน
🐰: ได้ครับๆๆ
311
แค่เดินผ่านหลุมหลบภัยก็จะมีลมหนาวเย็นพัดตีมาที่หน้า
🗣: เหมือนว่าหลุมหลบภัย รวมถึงโรงพยาบาล โรงเรียน โรงงานอุตสาหกรรมจะอยู่ในอวี๋ตงหมดเลย สามสี่ปีนั้นประชากรฉงชิ่งมีแค่สี่แสนสองหมื่นคน แต่หลุมหลบภัยรองรับคนได้ถึงสี่แสนสี่หมื่นห้าพันคน พูดโดยรวมก็เหมือนกับเมืองใต้ดินเลย
312
🗣: ตอนอยู่ที่อวี๋ตง มีอะไรบ้างที่น่าสนใจสุดๆ?
🐰: ที่จริงเราก็อยู่ติดริมแม่น้ำเหมือนกันครับ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนก็ไปสำรวจแม่น้ำบ้าง ว่ายน้ำบ้าง แล้วก็มีหลุมหลบภัยอยู่ครับ บางครั้งก็ไปวิ่งเล่นที่นั่น ผมจำได้ว่าหลุมหลบภัยตอนผมเด็กๆ เป็นที่พักตากอากาศของคนสมัยนี้ไปหมดแล้ว
314
🐰: ผมรู้สึกว่าที่นี่เหมือนกับที่ตอนเด็กๆ.. ไม่ใช่ที่นี่นะครับ แต่เหมือนกับตอนเด็กๆ บ้านก็เป็นแบบนี้เป็นตึกอพาร์ทเม้นต์เตี้ยๆ พอตกเย็นก็มารวมตัวกันที่นึง คุยเล่นกัน เด็กเล็กๆก็เล่นกันอยู่ข้างๆ ตอนเด็กๆเราเล่นกันข้างๆ แล้วบางครั้งป๊าม๊าก็เม้ามอย เล่นไพ่ ดื่มชา
315
🗣: ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้ว?
🐰: ผมอายุ 28 แล้วครับ เพราะงั้นผมไม่เด็กแล้ว *หัวเราะ*
🗣: ยังถือว่าเด็กอยู่นะ สำหรับพวกเราที่นี่
-------
พิจ้านไปบอกว่าตัวเองโตแล้วในวงผู้ใหญ่ ตะหนูเอ้ย~ 🤣🤣
316
🐰: ตอนนี้ท้องยังเสียอยู่เลยครับ แล้วก็เป็นตากุ้งยิงตอนตื่นขึ้นมาเช้าวันนี้ เศร้าจริงๆ
🗣: กินเสี่ยวเมี่ยน (บะหมี่ฉงชิ่ง) หรือยัง?
🐰: กินแล้วครับเมื่อเช้านี้
🗣: ผมว่าฉงชิ่งเสี่ยวเมี่ยนอร่อยจริงๆนะ
------
เอ้า ท้องเสียซะแล้ว 😂
317
🗣: คุณออกจากฉงชิ่งไปได้กี่ปีแล้ว?
🐰: เกือบๆห้าปีได้แล้วครับ
🗣: อย่างแรกเลยหลังกลับมา ได้ไปกินหั่วกัว (หม้อไฟ) แล้วหรือยัง?
🐰: เมื่อวานผมกินไปครับ แล้วก็ท้องเสียอย่างแรง
(หัวเราะ)
🗣: งั้นต้องจิบชาเหล่าหยินสักหน่อย
318
ข้างบนนี้มีสตูดิโอมากกว่าร้อยห้องเลยครับ น่าจะอยู่ในนี้หมด *ชี้* น่าตกใจมากเลย
319
ร้านน้ำชายังอยู่ ดูสิครับ ร้านน้ำชายังอยู่เลย ตรงนี้เมื่อก่อนเป็นร้านเน็ตครับ ผมยังมาเล่นเน็ตที่นี่อยู่เลย *หัวเราะ* เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ ร้านอาหารหูจี้ถีฮวาทังอร่อยมากครับ มาทุกรอบต้องกินทุกรอบ ตอนนี้ต้องเข้าคิวแล้ว...เมื่อก่อนผมอยู่สตูดิโอบนตึกนี้เองครั้ง *ชี้* ตึกฝูซิน
320
เมื่อก่อนผมมักจะมาเรียนวาดรูปที่นี่ตอนปิดเทอมฤดูร้อน อยู่ในมหาวิทยาลัยวิจิตรศิลป์ (ชวนเหม่ย) นี่ล่ะครับ ท้ายถนนตรงนี้เอง ไม่ได้มานานมากแล้ว ผมไม่ได้มาที่นี่หลายปีแล้วครับ มีช่วงหนึ่งบอกว่ามหาลัยเก่าจะถูกรื้อถอน ย้ายไปอยู่ในเขตมหาลัยหมดเลย น่าเสียใจอยู่เหมือนกันครับ
321
พรีวิวรายการ 《奇妙之城》 (Wonderful City) เซียวจ้านคัท
เรียกน้ำย่อย เตรียมตัวสำหรับคืนนี้ หนึ่งทุ่มเวลาไทยค่า~
322
สวัสดีครับ ผมเซียวจ้าน ปีวัวกำลังจะมาถึงแล้ว ผมขอสวัสดีปีใหม่ และอวยพรให้ทุกคนเฮงๆรวยๆในปีวัว ได้ยินว่าบนเวยป๋อมีเลี้ยงวัวกันแล้ว ผมก็มีตัวนึงครับ มาบ้านวัวผมแล้วลูบ จะได้รับไอเทมเหมือนผม ชุดสะพายกล้อง ขาตั้งรูป แล้วยังร่วมถ่ายรูปกับวัวผมได้อีกด้วยครับ
323
324
Where are you now? 😉