รองเท้าแตะใครนะ เข็มขัดหนังใคร กระเป๋าเอย ร่มเอย ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีไหมนะครับ คาดว่าเขาน่าจะมีเวลาเก็บกวาด แต่ผมคิดว่ามันน่าขำขัน ทั้งตลกและปวดใจ ใครจะไปเต็มใจเบียดกันตอนเช้าล่ะครับ? เบียดกันจะตาย ทุกคนต่างก็โมโห ทะเลาะกันแต่เช้า แต่ก็ช่วยไม่ได้ ต้องทำเพื่อเอาตัวรอด
เวลาแบบนั้นมันประหลาดมากครับ ผมจะสงสัยว่าพี่ๆน้องๆไม่รีบไปทำงานกันหรอครับ แล้วผมก็ "ขอโทษนะครับๆ ขอทางหน่อย" แล้วก็วิ่งแหวกพวกเขาไป ตอนที่วิ่งไปถึงสายสองก็เริ่มต้องต่อแถวแล้ว เพราะพอรถสาย2มา พอกระจกเปิด คุณต้องรีบเบียดเข้าไป มีบ่อยครั้งมากครับที่บางคนกระเป๋าถูกหนีบไว้ข้างนอก
บางคนก็เป็นอาหารเช้า ที่ถูกหนีบอยู่ข้างนอก ไม่ได้เข้ามาด้วย แออัดจนถุงน้ำเต้าหู้แตก หรือเหตุการณ์ทำนองนี้เยอะมากครับ แล้วด้านล่างก็จะมีตาข่าย เพราะเขากลัวตกลงไปแล้วจะโดนผู้คนด้านล่าง เพราะอย่างนั้น บางครั้งเวลาผมมองไปที่ตาข่ายก็จะเห็นสิ่งของวิเศษๆอยู่ในนั้นครับ
Q: ประสบการณ์ที่เคยนั่งรถไฟรางเป็นอย่างไรบ้าง? เซียวจ้าน: สายรถไฟหนิวเจี่ยวถัว น่าสนใจมากครับ รถไฟสาย 3 เดินไปสาย 2 ใช้เวบา 15 นาที ถ้าคนข้างหน้าคุณเดินช้ามากๆ แล้วเป็นตอนเข้าที่ทุกคนไปทำงาน คนแออัดกัน ถึงอยากวิ่งก็วิ่งไปไม่ได้ครับ ทำได้แค่แหวกทาง *ทำมือแหวก* แล้ววิ่งไปข้างหน้า
มีความสุขก็คือวันหนึ่ง เศร้าใจก็เป็นวันวันหนึ่งเหมือนกัน ทำไมเราไม่มีความสุกในทุกๆวันล่ะ? แต่คนที่ทำได้จะมีสักกี่คนกันครับ? โยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่มีแต่ความวุ่นวาย ดังนั้น ผมจึงอินกับเรื่องที่เขาเล่าให้ผมฟังวันนั้น และที่จริงก็รู้สึกซึ้งใจมากครับ
เพราะงั้นคุณจะเห็นได้เลยว่าภายใต้ความวุ่นวายยังสามารถค้นหาความสุขในชีวิตได้ ผมคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ใช้บรรยายจิตใจที่สนุกสนานมีความสุขของคนฉงชิ่งได้อย่างดีครับ แต่บางครั้งก็พูดง่ายๆนะครับ ว่าอย่างนั้นทำไมไม่มีความสุขไปเลยในทุกๆวันล่ะ
เมื่อวานเขายกขึ้นมาตัวอย่างหนึ่งครับ ตอนสัมภาษณ์ผู้สูงอายุท่านหนึ่ง แล้วท่านนั้นก็บอกเขาว่า ปีก่อนนั้นตอนที่มีสัญญาณเตือนภัย ในใจเขาดีใจนิดหน่อย เขามองไปยังหญิงสาวที่มีใจให้ ว่าเธอวิ่งไปทางหลุมหลับภัยไหน แล้วเขาก็ตามไปหลุมนั้น
Q: สิ่งที่ได้รับมากที่สุดคืออะไร? เซียวจ้าน: ในฐานะคนฉงชิ่งที่อยู่และใช้ชีวิตในฉงชิ่งมายี่สิบกว่าปี เรื่องที่ผมเข้าใจเกี่ยวกับหลุมหลบภัย คือมันเป็นแค่หลุมหลบภัยครับ เพราะอย่างนั้นเมื่อวานตอนได้คุยกับอาจารย์ถึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วมีเรื่องราวเกี่ยวกับหลุมหลับภัยมากขนาดนี้
เพราะอย่งนั้นที่กลับมาครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นหลุมหลบภัย ได้กินอาหารอร่อยๆ หรือกินเสี่ยวเมี่ยน (บะหมี่ฉงชิ่ง) ต่างก็ทำให้ผมรู้จักและเข้าใจอะไรใหม่ๆทั้งนั้น ความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิมแล้วครับ
210117 Marvelous City Q: กลับฉงชิ่งครั้งนี้ มีความรู้สึกอะไรที่เปลี่ยนไปบ้าง? เซียวจ้าน: ที่จริงผมเติบโตมาขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยสัมผัสเมืองฉงชิ่งอย่างจริงจังอย่างนี้เลยครับ เพราะเวลาคุณอยู่ที่ไหน คุณจะไม่ตั้งใจออกมาค้นหาสถานที่ ทิวทัศน์ หรืออาหาร เพราะมันผสานเป็นหนึ่งเดียวกับผม
ขำมีมนี้จนปวดท้อง ขอไปกินข้าวที่บ้านเธอได้มะ นะ แค่คำเดียว 5555555555555555555555
210115-16 iQiyi Shout for Love พี่จ้านร้องเพลง <The Remaining Years> //เสียงจากสวรรค์ ปลุกคนง่วงให้ตื่นได้ในพริบตา 🥺
กระต่ายปรากฏตัวหลังเวที เติมหน้าอยุ่
210116 สตูพี่จ้านอัพโต่วอิน แคปชั่น: หลับกันไปยัง? //ใจเทอได้ ทั้งบอส ทั้งลูกน้องบอส
210116 พี่จ้านอัพโอเอซิส "วันใหม่! พลังเต็มเปี่ยม!" ในรูป: เพิ่งตื่น เกิดไรขึ้นหรอ? //พี่เอาแร้วว 5555555
ห้องคอมเม้นคือเต็มไปด้วยมะเขือแร้วแม่ คาถาเรียกกระต่าย
โอ้โหรอบที่สองของวัน ลุคนี้ขึ้นสเตจ!!!!!! อ๊ากก ออกซิเจน นุต้องการออกซิเจน!!!! #XIAOZHAN_IQIYI2021
นิ้วมือขยับยุกยิก มันน้วยใจนุเหลือเกินจ้ะพี่จ๋า //คลานเข่าเข้าพัยหา #XIAOZHAN_IQIYI2021
210115 Kai Xiao Zao weibo post: ชีวิตที่เหลือ(ชื่อละคร Oath)มีแสง ปีที่เหลือ(ชื่อเพลง Remaining Years)มีรัก แน่นอนว่ายังมีข้าวเสี่ยวเจ้าร้อนๆในฤดูหนาวด้วยนะ 😘 *แท็กเซียวจ้านถูมือ* //ฮาวทูโปรโมตผลงานพร้อมไทอินแบบเนียนๆ(?) ทันทุกเหตุการณ์ ไว้ใจเสี่ยวเจ้าได้😂 #XIAOZHAN_IQIYI2021
รูปเธอขาแบบไม่แต่งดีมากจนต้องร้องอ้อนวอนขอให้ไว้ชีวิตกันด้วย 🥺
ชุดตอนซ้อมสุดแสนปุ๊กปิ๊ก ❤
210115 iQiyi Night Shout for Love เซียวจ้าน: ปีใหม่นี้ ขอให้ทุกคนราบรื่น สุขภาพแข็งแรง และแสดงออกเพื่อความรักครับ!
เขย่าปากกาาา 😍
โหพี่จ้าน!!!! ไม่มีซับในแล้ว กรี้ดด
ได้ยินว่ายังดู 《Marvelous City》 กันไม่จุใจ วันที่ 17 เวลา 19:00นี้ (เวลาไทย) พบกับตอนพิเศษ เรื่องราวในเมืองของเซียวจ้าน!