1226
ตอนเรียนอยู่ปี 3 คุณพ่อเสีย พอเรียนจบมาได้ปีนึง คุณแม่มาเสียอีก แถมยังยุ่งเรื่องงานศพชิบหาย เวลาจะร้องไห้หรือจมอยู่กับตัวเองยังไม่มี ไม่เหลืออะไรให้แตกสลายอีกแล้ว รู้ว่าต้องเข้มแข็งแต่ก็เหนื่อยจัง
1229
เธอจะพบกับรักจริง ที่ยิ่งใหญ่กว่าครั้งไหน ระหว่างนั้นเก็บหัวใจ อย่าพึ่งให้ใครทั้งนั้น
1231
แม้วันนี้เธอยังรู้สึก แม้เธอยังคิดถึงเขาอยู่ทุกลมหายใจ
1232
ถึงคืนไหนจะไม่มีอะไรทำก็จะรู้สึกว่ายังไม่อยากนอนอะ ต้องอยู่ดึกกว่านี้ ต้องหานู่นกานี่มาทำให้ได้ ชอบนักตอนกลางคืนเนี่ย ทำทำไม กุทำทำไม
1233
ไม่ได้เก่งเรื่องการรับมือกับความเสียใจขนาดนั้น
1235
ปัจจัยส่วนนึงที่ทำให้วันนี้จะเป็นวันที่ดีหรือไม่ดี 80% ขึ้นอยู่กับว่าเราได้ทานอาหารอร่อยหรืออาหารที่ชอบมั้ย ชีวิตขับเคลื่อนด้วยของกิน เวลาเจอของอร่อยแล้วเก็บอาการไม่เคยอยู่เลย ก่อนนอนคือคิดแล้วนะว่าพรุ่งนี้อยากกินอะไร
1238
ไม่มีใครสามารถเข้าใจและรับรู้ถึงความเสียใจได้เท่าตัวของเราเอง เพราะฉะนั้น อย่าลืมว่าตัวเองก็สำคัญ
1239
การรู้สึกดีที่ได้ถูกค้นพบ มันคงจะวิเศษมากเลยเนอะ
1242
ถ้าให้บอกความในใจจริงๆวันทั้งวันก็พิมพ์ออกมาไม่หมดหรอก เรียบเรียงไม่ถูก ในหัวตีกันไปหมดแล้ว
1243
วันที่ทำผิดไปอาจเจอใครที่เข้าใจสักคน ในความมืดมนสับสนอาจเจอคนที่จริงใจไม่ยากนัก
1244
เหนื่อย ถือว่าตัวเองได้โตขึ้นอีกขั้นละกัน
1245
เหมือนตอนเรียนก็โดนปลูกฝังมาลูกเดียวว่าต้องเรียนให้จบ ห้ามคิดเรื่องอื่น เรียนอย่างเดียวเท่านั้น พอเรื่องการเรียนมัน mission completed แล้ว จบมาเลยโคตรสิ้นหวัง ไม่มีความฝัน ถึงบางคนเคยมีก็อาจต้องถูกตัดไฟตั้งแค่ต้นลมแล้วว่าตอนเรียนก็ต้องเรียนเท่านั้น ความฝันกับความหวังเลยถูกปัดตก
1247
เวลาไปพ่นคำไม่ดีใส่ใคร หรือตอนทำตัวtoxicใส่คนอื่น ตัวเองไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างเลยหรอ
1249
และฉันจะอยู่ตรงนี้หากเธอต้องการ แม้ฉันจะตอบคำถามเธอไม่ได้ซักอย่าง
( @9lucine )