904
บางทีก็เพ้อฝันมากมาก , บางทีก็อยู่กับความเป็นจริงแบบสุดโต่ง
906
ตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมาก็เหมือนจะสนใจคนอื่นน้อยลง พอได้ฟังเสียงตัวเองมากขึ้นแล้วมีความสุขขึ้นเยอะ
908
แทนที่เขาไม่ไหว อย่างน้อยเธอไม่ทุกข์ใจก็พอ
909
ขอให้เราไม่ต้องเจอ และภาวนาสักวันว่าต้องลืม
910
ใครบอกเป็นเพื่อนแล้วเลิกคบกันไม่ได้วะ มึงลองบอกชอบดิ ไม่ใช่จากเพื่อนกลายเป็นคนอื่นอย่างเดียวนะ จากคนกลายเป็นหมาได้ด้วย
914
เป็นความเศร้าที่ติดอยู่ในใจ อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ความรู้สึกที่ยังติดค้างอยู่ข้างใน ความเสียใจ ความเสียดาย ความผิดหวังในตัวเอง การโทษตัวเอง เราจมอยู่กับมัน ดำดิ่งไปกับมัน พยายามเข้าใจมัน พยายามยอมรับมัน จงอ่อนแอ จงร้องไห้ออกมา
917
การจำกัดตัวกระตุ้น บล็อกทุกอย่าง ไม่ติดต่อกัน เพราะถ้าเรามีตัวกระตุ้น มีรูปให้เห็น รับรู้ทุกเรื่องราวของเขา มันจะทำให้เรารู้สึกอยากไปหา อยากไปเจอ อยากกลับไป คล้าย ๆ คนติดยาหรือคนติดบุหรี่ เช่น
920
ตอนที่กำลังนั่งพัก ก็คิดว่าตัวเองไม่ได้พักแบบจริงๆจังๆเลยเนอะ ถึงตัวจะพักอยู่ก็จริง แต่ในหัวก็ยังคิดอะไรเยอะแยะไปหมด คิดว่ายังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะ กังวลอยู่ตลอดเลย คงต้องหาเวลาปล่อยให้ตัวเองสมองโล่งแล้วได้พักทั้งกายและใจบ้าง ทำสิ่งที่อยากทำแล้วลดสิ่งที่ต้องทำดูบ้าง
921
เวลาพิมพ์ประโยคห้วนๆแบบไม่ใช้ภาษาวิบัติ อีโมจิหรือ555 จะรู้สึกว่ามันผิดปกติ รู้สึกว่ามันสุขุมขึ้น ให้ความรู้สึกจริงจังแล้วคิดไปเองว่าดูเครียดเกินอะ พอไม่ใช้แล้วมันรู้สึกแปลกๆ ทั้งๆที่ก็รู้นะว่าสำหรับคนอื่นมันอาจจะปกติ แต่แบ่บ ชอบใช้แบบวิบัติหรือมีอีโมมากกว่า มันดูซอฟท์ดี🥺
922
เป็นไง พอโตขึ้นแล้วภูมิใจในตัวเองบ้างเปล่า
925
ความคิดถึงที่ฉันได้เคยส่งไป ในคืนที่ฝนโปรยลงมา
( @9lucine )