รูปจากกล้องฟิล์ม / สตูดิโอทำขนม / เค้ก ไอจี @teng1 รวมรูปจากกล้องฟิล์มไว้ที่นั่นนะ แวะไปดูได้
กว่าจะได้กิน ลำไยไปก่อน 10 นาที
สมัยอยู่จีนใหม่ๆ ตั้งใจกับตัวเองว่า เวลาเรียนจีน พูดจีนจะไม่พูดกระแทกเสียง จะพูดอ่อนน้อมแบบคนไทย ยิ้มไปพูดไป/ 2 ปีผ่านไป ฉันเหมือนคนทะเลาะกับทุกคนเวลาพูดจีน พูดเบาไม่ได้อารมณ์ 555 twitter.com/TheSmilingHut/…
สนุกดีนะ เกาหลีรอบนี้
ไม่เคยดับนะ ฮอตขึ้นจนร้อนแล้วเนี่ย สัมผัสไม่ได้หรอ twitter.com/NewsplusVariet…
ตอนนั้นวิ่งส่งเค้กเหนื่อยมากกกก เขินเหมือนกัน เวลาคนมองตอนขนเค้กวิ่งขึ้น รฟฟ มีบางคนเห็นก็ช่วยถือ มันเหนื่อยนะแต่มีความสุข ยิ่งคนชอบเค้กที่ทำ ยิ่งมีความสุข นี่คือเหตุผลว่า ทำไมเราถึงอยากมอบพลังบวกดีๆให้คนที่ติดตามเราในทวิตเตอร์ เพราะเราเองเคยได้รับมันมาเหมือนกัน
จำได้มั้ยเมื่อปีที่แล้ว เราเปิดขายขนม วิ่งส่งเองตามสถานี รฟฟ จริงๆเราเจอกับความยากลำบากในชีวิต เครียดทั้งเรื่องเงิน,งาน ตอนนั้นภาษาจีนมันก้ำกึ่งมันยังใช้ทำงานไม่ได้ แต่ก็ไม่มีเงินไปเรียนให้เก่ง ขอบคุณทุกคนในทวิตเตอร์มาก ที่อุดหนุนขนมจนเรามีเงินพอจ่ายค่าเทอม เหนื่อยมากแต่มีความสุข
ทุกปีเวลาเราทำงาน เราจะแบ่งเงินส่วนนึงไว้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน แบบถ้ามี 10 บาท 2 บาทคือเงินสำหรับเรียนแน่ๆ เราไม่อยากเป็นคอมพิวเตอร์ตกรุ่น เราอยากเก่งขึ้นเรื่อยๆ การเรียนสำหรับเราไม่มีคำว่าอายุเป็นอุปสรรค โดยเฉพาะภาษา ต่อให้อยู่ไทย ก็เปลี่ยนสิ่งรอบตัวให้เป็นภาษาจีนได้ จะได้ฝึก
เราเคยพูดกับ ผจก.ที่จีนคนแรกไว้ว่า คอยดูนะ ขอเวลา 2 ปี ผมจะพูดจีนเองไม่ผ่านล่ามให้ได้ ผมจะไม่พูดกับแฟนคลับแค่ว่า "ผมรักพวกคุณนะ,รักผมมั้ย,คิดถึงพวกคุณจัง" มันไม่ใช่ผม วันนี้ผ่านไป 2 ปี เราก็ทำได้จริงๆ ถึงจะไม่ได้อยู่กับ ผจก.คนเดิมแล้ว แต่เราไม่เคยล้มเลิกความตั้งใจเดิมมาตลอดหลายปี
เรายังเชื่อว่า การทำในสิ่งที่รักซ้ำๆ จนคนเห็นและจำได้ มันเป็นสิ่งที่จริงใจทั้งกับตัวเองและคนที่รับไป ถ้าสิ่งที่รักยังไม่สามารถทำเงินได้ เราต้องแยกให้ออกว่า งานไหนเราทำเพื่ออยู่รอด และกิจกรรมไหนมันเติมเต็มความฝันเรา เราใช้วิธีนี้ เพื่อให้เรายังมีความสุขกับตัวเองได้
ไม่เป็นเลยครับ ผมยังยืนยันคำเดิมว่า คนเราสามารถมีความฝันหลายอย่างได้ เหมือนเวลานอนแล้วตื่น ทุกคืนเราก็ฝันไม่ซ้ำกัน ถ้าชีวิตมันไม่ได้มีพร้อมมา เราต้องไม่โทษตัวเอง แต่เราต้องพยายามมากกว่าคนอื่น แต่วันนึงที่มันสำเร็จมันคุ้มค่ามากนะครับ twitter.com/print_miss/sta…
ตอนที่มาเล่นละครที่จีนใหม่ๆ มีคนยื่นข้อเสนอการทำพีอาร์ในไทย ให้ดังขึ้น เพราะการมาเล่นละครจีน ทุกอย่างจีนหมด มันไม่ใช่เรื่องง่าย มันคือโกอินเตอร์ แต่เราเหนื่อยแล้วกับการคาดหวัง และไม่เป็นตัวเอง ค่าพีอาร์สูงมากเหมือนกัน ถ้าสำเร็จก็ดัง สรุปเราเลือกเอาเงินนั้น สร้างสตูดิโอครัวแทน555
มีผู้ใหญ่คนนึงถามเราว่า "ทำไมถึงอยากหนีจากวงการบันเทิงนัก ไปเจออะไรมา" เราตอบว่า "อยู่ในวงการแล้วไม่ดัง มันเหนื่อยมากนะพี่ ความฝันมันก็อยากทำ แต่ความจริงก็ตบให้ความฝันเล็กลง" ทุกวันนี้ก็พยายามทำในสิ่งที่ชอบในวัย 32 ถ้ามีโอกาสเราพร้อมช่วยรุ่นน้องๆที่มีฝัน เพราะเรารู้ว่ามันยากลำบาก
คิดว่าจะซื้อให้หรอ ป่าว...เราซื้อใส่เอง
ความสนุกอีกอย่างของเราคือ การนั่งทำโปสเตอร์โปรโมทเวิร์คชอปสอนทำขนม เมนูที่เลือกมา ส่วนใหญ่เลือกจากแรงบันดาลใจช่วงนั้นว่า อินกับขนมแบบไหนเลย พยายามนึกถึงนักเรียนว่าที่เรียนไปต้องไปอะไรกลับไปทุกเมนูด้วย ยังไงฝากเมนูของเดือนนี้ด้วยนะครับ เซ็พรูปแล้วเข้าไลน์ เลือกแอดจาก qrcode ได้เลย
แวะมาเฉิดฉายที่โซลซักหน่อย
เค้าแค่กดไลค์ ฉันคิดธีมงานแต่งรอแล้ว
เข้าฉากโดนกระทืบแต่ยังน่ารักอยู่ งงป่ะ ไม่เข้าใจอ่ะ มันเป็นไงได้หรอ
อย่าเพิ่งเบื่อเรา เวลาลงรูปตัวเองนะ จะ 33 ขวบแล้ว เห็นกันมา 10 กว่าปีแล้ว ไม่ได้ค่ายคอยช่วยโปรโมทก็ต้องโพสต์รูปตัวเองในสื่อเล็กๆของตัวเองนี่แหละ ไม่ได้มีผลงานอะไรหรอก มีแต่ขนมให้ดู มีอะไรก็คุยกันนะ เบื่อคุยกับแม่ซื้อแล้ว คุยกับคนทวิตสนุกกว่า
ตัดผมสั้น ตัดผมสั้น ตัดผมสั้น
มีโอกาสมาเรียนทำขนมด้วยกัน ป.ล.รับแอดไปแล้วนะ
5555555 นักเรียนถ่ายวิดีโอตอนที่เห็นเค้าแอดมาพอดี ตลกตัวเอง เขินอะไร เสียอาการมาก
ขอโทษนักเรียนคลาสบ่ายวันนี้ด้วยนะครับ พี่เชฟสอนไป อมยิ้มไป เผลอหัวเราะออกมาเอง ไม่รู้ตัวจริงๆ
นี่ จำที่เคยบอกว่า เราแอบทำกล่องเบ็นโตะไปให้คนที่แอบชอบได้มั้ย พร่ำเพ้อถึงบ่อยๆ เค้าแอดเฟสบุ๊กเรามา แต่เฟสเราแทบไม่ได้ใช้เลย เพราะเราใช้ไม่เป็น มีเพื่อนอยู่ไม่ถึง 30 คน เราควรกดรับมั้ย แล้วรูปเค้าที่เราลงไว้ แล้วเขียนว่าปลื้มขนาดไหน เราควรทำไงอ่า ตอนนี้เราเขินมากเล|>€<.|<>£c¥!~
อารมณ์วันนี้