ปัญหาบางอย่างนอนแล้วตื่นมาก็ไม่หาย
ประเทศเฮงซวย ร้อนก็ร้อน แต่ทุเรียนเสือกอร่อย
จากตรงนี้ไม่มีฉัน ก็แค่หวังให้เธอพบคนที่ดี (อาจเป็นเพราะฉันเอง, purpeech)
แต่ขอมีแฟนก่อนได้มั้ย เรื่องรับไม่ได้กุปรับเอง
เพื่อนกูที่บอกว่าเลิกชอบเขาเเล้ว...
บางทีก็แค่อยากบ่นขิงบ่นข่าลงทวิตตามประสาคนชอบพูดคนเดียวอะ
รู้จักกันแค่นี้แหละดีแล้ว
ความทรงจำคงมีวันหมดอายุเหมือนกันสินะ
โตขึ้นถึงเข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงรอวันศุกร์กันจัง
เห็นแจ้งเตือนความทรงจำในเฟสแล้วอยากทุบตัวเองอีดอก
'วันเกิดฉันปีนี้ขอเธอกลับมาได้ไหม'
ปัญหาบางเรื่องต่อให้หลับเเล้วตื่นมามันก็ไม่หายอยู่ดีอะ
ซื้อเสื้อผ้าไว้เยอะมาก แต่ไม่ได้ออกไปไหนเลยอีเหี้ย
คนไม่รักไม่ผิดหรอก ความรู้สึกใครคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบเองแหละถูกแล้ว
ถึงเพื่อนสนิท...วันไหนเบลอวันไหนบ้งก็ช่วยกันเตือนด้วยนะ ก่อนจะโดนทุบหลังแอ่น
โลกใจร้าย กว่าจะโคจรมาเจอกันมันยาก แต่ตอนจากง่ายนิดเดียวเอง
คือช่วงนี้กุสวยมากแต่ไม่ไ้ด้ออกไปไหนเลย อีรัดบานอีเหี้ย
ประเทศที่การจะไปหาหมอแต่ละครั้งคือใช้เวลาทั้งวัน อยากได้คิวแรกๆต้องไปรอแต่เช้า คุณภาพชีวิตดีจริงๆอีสัส
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมจริงไหมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆกูเป็นอิสัสนั้นของใครแน่นอน
นี่ก็เป็นคนที่เวลาชอบอะไรแล้วจะอินกับมันมากๆ เเต่พอวันนึงไม่อินเเล้วก็เหมือนว่าที่ผ่านไม่เคยชอบเลย
เผลอไปชอบคนแบบแกโคตรเปลืองครส.เลยวะ
"เพราะความรู้สึกของคนเรานั้นสลับซับซ้อนการจะชอบใครสักคนจึงเป็นเรื่องที่เกิดได้ในชั่วพริบตา" (我与教授难以启齿)
ความรักมันไม่ได้ยากนะแต่ทำไมกุถึงเจอแต่คนเหี้ยๆ
'เมื่อไม่รักไม่ต้องหวังดี'
กุผู้เป็นเซฟโซนให้ตัวเอง.